Van kinds af voelt Saida zich aangetrokken tot religiositeit. “Ik heb een joods-katholieke achtergrond, maar door de pijn van de Tweede Wereldoorlog en het misbruik van religie binnen de Katholieke Kerk hadden mijn beide ouders geen affiniteit met religie.” Zo’n 30 jaar geleden koos Saida, toen nog Salomea, voor de islam. Dat was voor haar als kunstenaar niet zo gewoon. “Ik deed heel experimenteel theater, maakte schilderijen van mensen, ook naakten. Ik zocht de diepte van het leven en schuwde confrontaties en experimenten niet.” Islam bood verdieping; de verboden ervaart ze eerder als bevrijding dan als beperking. Het geeft haar een vorm van rust. “Beperkingen werden eigenlijk mijn inspiratie.”

Er bleek grote behoefte aan creatieve expressie op de Islamitische basisschool, ontdekte ze. De eerste twee jaar werkte ze samen met de kinderen aan het maken van patronen, met symmetrie en tamponeren, in de veronderstelling dat je in de islam mensen en dieren niet mag afbeeldingen. Dat bleek wel te mogen voor educatiedoeleinden, zolang je de beelden niet gebruikt om te aanbidden, ontdekte ze later. Maar ook die eerste jaren ontstond prachtig werk. Verder ging ze met de kinderen toneelspelen en al snel stonden ze in de Stadsschouwburg in Amsterdam en in Vredenburg in Utrecht. Op Youtube vind je veel kleine educatieve filmpjes van Saida.